ลูกข่างของเล่นและความรัก
ฉันอกหักตามระเบียบเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่แววสังเวชซากเศษหวัง
ธงปราชัยชักปราดขึ้นพาดบัง ความจริงจังทั้งสิ้นจึงชินชา
เหวี่ยงลูกดิ่งทิ้งสายด้วยปลายนิ้ว มันวู่หวิวลิ่ววงลงหวือหวา
แล้วล้อสายร่ายกลับรับขึ้นมา เกลียวเชือกพาพันสายเป็นหลายเกลียว
สัมผัสเนียนความหน่วงที่พวงนิ้ว เฉื่อยเฉื่อยฉิวฉิวโรยโรยเสียวเสียว
เกลียวเชือกบิดสะบัดอยู่เพียงครู่เดียว ความแน่นเหนียวหน่วงสายคลี่คลายวง
ในความหมุนวุ่นวายคล้ายลูกข่าง คือความว่างที่วิ่งวนบนความหลง
อารมณ์เอิบเคลิบเคลิ้มเริ่มงวยงง เมื่อความคงที่คลายเกลียวสายใย
สายสวาทขาดลงตรงจุดนี้ ความหวังคลี่คลายวงจากหลงใหล
พลังรักลดตามความเป็นไป พันธะใจจึงสุดจะยุดยื้อ
อารมณ์คือเครื่องเล่นเป็นนามรูป ย่อมวาบวูบเวียนตามความยึดถือ
เมื่อใจแตกแหลกยับลงกับมือ ใครเล่าคือคนที่ขยี้มัน
โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
Maemanee's Blog 