บทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอน กำเนิดพลายงาม ๒๕

บทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอน กำเนิดพลายงาม ๒๕ (ต่อ)

ขึ้นบันไดไฟอร่ามถามพวกบ่าว พอรู้ข่าวว่าสบายค่อยคลายหมอง
ตรงมาหอรอรั้งยั้งหยุดมอง หมื่นศรีร้องเรียกว่ามาซิเกลอ

ด้วยรักใคร่ใจซื่อถือว่าเพื่อน ไม่บากเบือนหน้าหนีดีเสมอ
ขุนแผนพาลูกไปนั่งไหว้เธอ ถามว่าเออนั่นใครที่ไหนมา

ขุนแผนบอกออกว่าลูกเจ้าวันทอง ที่มีท้องเกือบแก่มาแต่ป่า
เอาความหลังทั้งนั้นพรรณนา จะพามามอบไว้ให้เจ้าคุณ

ด้วยไม่มีที่เห็นแต่เป็นโทษ พระนายโปรดช่วยเหลือทั้งเกื้อหนุน
เป็นที่พึ่งจึงมาจงการุญ เอาแต่บุญเถิดพ่อเจ้าเมื่อคราวจน

อันวิชาย่าสอนลูกอ่อนแล้ว เห็นคล่องแคล่วการศึกพอฝึกฝน
ถ้ากระไรได้ช่องเห็นชอบกล ช่วยผ่อนปรนโปรดถวายเจ้าพลายงาม

พระหมื่นศรีดีใจปราศรัยทัก ดูแหลมหลักลูกทหารชาญสนาม
เป็นข้าเฝ้าเจ้าชีวิตอย่าคิดคร้าม มีสงครามเมื่อไรคงได้ดี

ไว้ธุระจะถวายช่วยบ่ายเบี่ยง ให้ชุบเลี้ยงลูกรักเป็นศักดิ์ศรี
ที่กินอยู่ผู้คนของเรามี อยู่เรือนนี่นั่งนอนไม่ร้อนรน

ขุนแผนเล่าเจ้าก็รู้อยู่ว่ารัก จนเจียนจักแหล่นตายด้วยหลายหน
ก็เอ็นดูอยู่ว่าเกลอถึงเธอจน ที่ขัดสนสารพัดไม่ขัดกัน

แต่สุดช่วยด้วยว่าอาญาหลวง ต่อได้ท่วงทีก่อนจะผ่อนผัน
จริงนะเจ้าเราก็คิดทุกคืนวัน คงช่วยกันไปกว่ากายจะวายวาง

นายขุนแผนแสนชื่นให้ตื้นอก อุตส่าห์ยกมือไหว้มิได้หมาง
สู้กลืนกล้ำน้ำตาแล้วว่าพลาง พ่อเหมือนอย่างพ่อแม่ช่วยแก้ทุกข์